Daily Archives: 9 de diciembre de 2011

»Pico sacro»

Pico sacro, Pico sacro,
don de us Mouros teñen u burato,
as tuas faldas Lestedo,
e Vedra mais a baixo.

Entre Vedra e Trobe,
parte da miña infancia pasei,
en Vedra a comunión fixen,
e en Trobe confirmei,
e nu Agro vello me criei.

Agrovello, Agrobello,
cantos recordos me traes,
da quela infancia,
que tuven.

Aquel amenecer du alba,
cando cu as vacas iva apacer,
os olliños se me cerravan,
e non me deixavan ver.

O`cantar dos paxariños,
cando no alba cantavan,
u`...

Read more

»Enxaulada»

Enxaulada,
a miña via pasei,
pero non nuha xaula d`ouro,
nin siquera d`ourada,
era de ferro estaba,
ven oxidada.

Cando voar puden,
fixenno como as ponbas,
venlonxe du meu pombal,
pra que nigen me poidera topar,

En ese longo viaxe,
un ponbo mui fachendo,
no meu camiño se cruzou,
e cu seu curu cu cu,
me enamorou,
e cas suas promesas damor,
me enamorou.

¿Ai?
demin coitadiña,
quinxenua,
dentro da sua xaula me vin,
e non era d`ouro,
nin siquera d`ourada,
era de fe...

Read more

»Miña nai miña naiciña»

A sombriña da queles balos,
soliña as miñas penas chorava,
pola nai que eu queria,
ea que eu conocia.

Davame querer de nai,
cando tendua na tiña,
¿ai?
miña nai, miña naiciña,
a que eu conocia.

Me dava sustento,
me dava agarimo,
calor me dava cando tiña frio.

Miña nai, miña naiciña,
quen oxe te puidera ver,
che contaria as miñas peniñas,
que eu por ti pasei.

As añoranzas da queles agarimos,
e du teu querer,
¿Ai? Miña nai, miña naiciña,
a quela q...

Read more

»A mi hija»

Fruto del amor fuiste,
de mis entrañas saliste,
y de mi vientre saliste.

el día que tu naciste,
un lucero nació,
y en el firmamento,
se encontró.

Y yo como buena xangó,
fui y te reclamé,
y a mi vera te encuentras hoy.

Eres mi aliada y mi confidente,
mi razón de vivir yo,
aunque a veces no me entiendas,
eres lo mejor que me paso.

Mucha. P.

María del Carmen Pallas Seijo...

Read more

»Luchando cada día»

Cuando por primera vez,
tu nombre sentí,
¡Cáncer¡
no entendía,por que yo,
era una más de tu víctimas.

Tú, que no entiendes,
de edades,
ni estados, sociales,
ni de razas, ni color,
tengo que estarte,
agradecida.

Que después de tanto,
sufrimiento y dolor,
me queda el consuelo de sentirme,
¡viva¡.

Hoy que los años han pasado,
y juntas paseamos,
y asta a veces bien nos llevamos,
hecho hacia a tras la mirada,
y me digo estoy,
¡viva¡.

Por ello en este día...

Read more