Enxaulada,
a miña via pasei,
pero non nuha xaula d`ouro,
nin siquera d`ourada,
era de ferro estaba,
ven oxidada.
Cando voar puden,
fixenno como as ponbas,
venlonxe du meu pombal,
pra que nigen me poidera topar,
En ese longo viaxe,
un ponbo mui fachendo,
no meu camiño se cruzou,
e cu seu curu cu cu,
me enamorou,
e cas suas promesas damor,
me enamorou.
¿Ai?
demin coitadiña,
quinxenua,
dentro da sua xaula me vin,
e non era d`ouro,
nin siquera d`ourada,
era de ferro estava,
ven o`xidada
Mucha.P.
María del Carmen Pallas Seijo.
Poesía en Galego sin Corrección ortográfica.
