A sombriña da queles balos,
soliña as miñas penas chorava,
pola nai que eu queria,
ea que eu conocia.
Davame querer de nai,
cando tendua na tiña,
¿ai?
miña nai, miña naiciña,
a que eu conocia.
Me dava sustento,
me dava agarimo,
calor me dava cando tiña frio.
Miña nai, miña naiciña,
quen oxe te puidera ver,
che contaria as miñas peniñas,
que eu por ti pasei.
As añoranzas da queles agarimos,
e du teu querer,
¿Ai? Miña nai, miña naiciña,
a quela que sin sela,
me dou todo u seu querer.
Me dou sustento,
me dou agarimo,
calor me dou cando tiña frio,
¿ai?
miña nai, miña naiciña,
quen oxe te poidera ver.
Mucha. P.
María del Carmen Pallas Seixo.
POEMA EN GALEGO sin corección ortografica.
